ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Καληνύχτα

Το παρακάτω ποιημα το έγραψα όταν ήμουν μόλις 16 χρονών, και έκτοτε έχω αλλάξει τόσο πολύ σαν άτομο που αδυνατώ να με αναγνωρίσω μέσα απ...

Σάββατο 9 Σεπτεμβρίου 2017

Του αφεντικού

Βλακόφατσα ακοινώνητη και κοιλαράς τρανός
με φούρια τους διαδρόμους του κτηρίου ροβολάει
και όταν βρεθεί απ'την οθόνη του γραφείου του ομπρός
φεισμπουκια, e-mails, και νούμερα, σαν χάνος τα κοιτάει.

Κοιτάζοντάς τα ο χάνος μας πεθύμησε καφέ
δεν είναι ένας αρκετός, που λες, για να ξυπνήσει
μια τρίτη δόση θέλει και στέλνει για ένα φραπε
έναν εργάτη που πρέπει το πόστο του να αφήσει

να κάνει χαμαλίκια για το βόδαρο αυτό
που η τύχη το εκέρασε λεφτά και εξουσία
που από ευγένεια καθαρή το λεν' "αφεντικό"
και όχι "αρχιδοκάθαρμα", "κλέφτη", και "πουσταρία".

Φραγκάτος γόνος άεργων και αρχιδοξύστης μέγας
μόνο στις απαιτήσεις ικανός και στο αραλίκι
και αν τύχει και ζητήσεις στην ώρα του το μισθό
θα του φανείς μισότρελος και θα βαρέσει φρίκη.

Φραπέ που λες πεθύμησε του χάνου μας ο κώλος
και πρέπει ο πιτσιρικάς μεσ'τα μισά να αφήσει
κάθε δουλειά που θα έκανε γιατί στ'αφεντικό
αν αντιμ'λας λόγους να σε σουτάρει θα επινοήσει.

Έτσι και αλλιώς υπερωρία θα κάτσει ο νεανίας·
σιγά μην τον αφήνανε στην ώρα του να φύγει
δεν είναι εκμεταλλεύση πια της υπεραξίας
παρά κάτι που έτυχε το απόγευμα να επείγει.

Στατιστικές, κέρδη πολλά, η καρδια του αγαλλιάζει
στους πίνακες σαν βλέπει δείκτες μόνο ανοδικούς
και ολόγιομος χαρά τον εαυτό του παραμυθιάζει
πως διαφορά ουσιώδη έχει απ'τους μικροαστούς.

Ο νεαρός επέστρεψε -του 'φερε το φραπέ του
το διάβασμα για κέρδη να απολαύσει ξυπνητός.
Ήρθε καιρός, σκεφτότανε, ν'αλλάξει τη BMW του
αφού οι δείκτες βαίνουν σταθερά ανοδικώς.

Τ'αφεντικό ήσαν μόνο του, άλλη παρέα δεν είχε
απ'ακριβά αυτοκίνητα, λεφτά, και συνεργάτες,
και αν κάποιες ικανότητες κοινωνικές κατείχε
αξιοποιούσε τες μόνο για να τουμπάρει τους εργάτες.

Γυναίκες, μόνο αγοραίες, και αυτές σπάνια πολύ
η πίεση της μπίζνας δεν άφηνε πολύ χρόνο
για τέτοιες, ή για φλερτ, ή για μια σχέση απλή,
και η οικογένεια ένα μακρινό σενάριο μόνο.

Μα υπήρχε και ένας λόγος άλλος, σοβαρός πολύ
γυνή που δεν πλησίαζε τ'αφεντικό το μέγα:
άπαντες τον εγνώριζαν μεγάλο εγωιστή
και ήταν η πάρτη του γι'αυτόν το άλφα και το ωμέγα.

Μουρόχαυλος ήταν, που λες, και σουπερ τριμουτούμπας
θέματα άλλα απ'τα λεφτά δεν είχε να μιλήσει
και στη ζωή του ήταν κακός, δεινός, μεγάλος κωλοτούμπας
λόγο του τίμιο ή απάτητο, ουδένα είχε αφήσει.

Καλά έβαιναν οι δείκτες, σήμερα θα 'ταν κεφάτος·
μα το κέρδος που έβγανε για πάντα δεν θ'αρκούσε
και αν ήτονε πονόψυχος πολύ ή καλοσυνάτος
τούτη την επιχείρηση στο πάτο θα οδηγούσε.

"Τον νεανία", σκέφτηκε, "θα πρέπει να απολύσω·
μεγάλα κέρδη χάνω δίνοντάς του το μισθό
την οικογένειά του δεν με νοιάζει αν διαλύσω
και άλλα κέρδη θέλω για αμάξι γαμηστερό".

Γέλασε περιχαρής· του άρεσε να αποδιώχνει
εργάτες περιττούς που του κοστίζουνε στη τσέπη
και όσους του απομέναν στην απελπισιά να σπρώχνει,
να τους βάζει να δουλεύουν πιο πολύ απ'όσο πρέπει.

Έκανε να φωνάξει τον νεαρό του το χαμάλη
μα ένιωσε ότι δεν μπορεί καθόλου ν'ανασάνει
μπλαζιά έγινε η μουτράκλα του απ'τη μια στιγμή στην άλλη
συνειδητοποιήσας ότι τη ζωή του χάνει.

"ΚΑΤΙ ΕΡΙΞΕ ΣΤΟ ΦΡΑΠΕ", ανήμπορα οργισμένος
εσκέφτηκε προτού πέσει στο πάτωμα βαρύς
και όταν την άλλη βρέθηκε 'κεί πέρα πεθαμένος
η καθαρίστρια χαμογέλασε, ακούσια, ευτυχής.

Ω, τι απώλεια τρίσβαρη υπέστη η κοινωνία
τι θα γενει τώρα χωρίς αφέντη η εργατιά;
Ολωσδιόλου ανέφικτο και απόμακρη ουτοπία
να αυτοδιαχειριστεί μια επιχείρηση σωστά.

---------------------------------

©George Malandrakis
All rights reserved



Τυχόν ομοιότητες με υπαρκτά πρόσωπα ή γεγονότα είναι συμπτωματικές.



1 σχόλιο: